شادی و اندوه (3)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

آیا می دانید خدای مهربان دوست ندارد، بنده های مؤمنش برای آینده یا گذشته ی خود بیمناک یا اندوهناک باشند؟!

در قرآن کریم، خدای مهربان به دوستان خودش - یعنی همان بنده های مؤمنی که از ارتکاب گناه کبیره خوداری می کنند یا اگر مرتکب آن شده اند توبه می کنند - صریحا می فرماید: «شما هیچ اندوه و ترسی از آینده و گذشته ی خود نداشته باشید.» این مطلب در حدود بیست مورد به صورت صریح آمده است که یکی از آن موارد آیه 62 سوره ی یونس است: «أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ». یعنی: آگاه باشید دوستانِ خدا نَه ترسی دارند و نَه اندهگین می شوند.

اگر بپرسید دوستانِ خدا چه کسانی هستند، باید بگوییم در ادامه، قرآن مجید آنها را معرفی می شوند: «الَّذِینَ آمَنُوا و َ کانُوا یَتّقُونَ» یعنی: کسانی که ایمان آورده اند و پیوسته دستورات خدا را اطاعت می کنند.

خدای مهربان برای اینکه مؤمنین اطمینان پیدا کنند که نباید هیچ ترسی به خود راه دهند، سخن شهیدان را - که بعد از ورود به عالم برزخ و مشاهده ی جایگاه دوستانشان که زنده هستند - نقل می کنند که: «أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ‏» یعنی: هیچگونه اندوهى نسبت به آنچه در دنیا گذارده‏اند ندارند و نَه هیچگونه ترسى از روز رستاخیز، و حوادث وحشتناک آن.

آری! اگر خدا دوست می داشت دوستانش با اینکه دوستی مثل او دارند، اندوهناک باشند، قطعا دوست می داشت ما برای مهمترین چیزها اندوه بخوریم که یکی از آنها حوادث قیامت است.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

نویسنده : آیت الله سیدحبیب الله قدمی

عضویت در خبرنامه سایت کسب و کار موفق